Hola!

It’s my birthday! Vandaag ga ik het echter niet meer vieren, dat heb ik gister al gedaan. Ik had zaterdag een blueberry cheesecake gebakken met m’n oudste host son. Hij was super enthousiast en wilde me graag helpen, dus gister hebben ze kaarsjes op de taart aangestoken en happy birthday voor me gezongen. Heel schattig en lief. Daarna hebben we taart gegeten en hebben ze me cadeautjes gegeven. Ik heb een hele coole Cuala muts gekregen (van de club waar S. en ik football spelen) en ik heb een cadeaubon gekregen van mijn favoriete restaurant in Dun Laoghaire. Daarna ben ik naar het park gegaan in Dun Laoghaire, ik had cake meegenomen, en heb ik mijn verjaardag gevierd met m’n vriendinnen hier. Het is hier op zondag altijd markt in het park, dus dat was gezellig en richting de avond zijn we naar onze vaste pub gegaan en hebben we met z’n alle gegeten. Ik had het niet verwacht van tevoren, maar we waren met elf meiden uiteindelijk. Was echt heel gezellig!
Vandaag werk ik en vanavond heb ik m’n Spaans cursus weer, vandaar dat ik het ook met de familie gister al heb gevierd.

Een tijdje terug vroeg mijn host mom of ik interesse had om op maandag- en vrijdagmiddag bij een ander gezin op te passen. De moeder van een klasgenootje van de oudste zocht nog een ‘minder’ (zoals ze dat hier noemen) voor deze middagen en mijn host mom dacht dus aan mij. Op diezelfde dag zag ik een berichtje in een facebookgroep voor au pairs in Dublin dat een turnvereniging nog op zoek was naar coaches. Ik heb beide vrouwen een berichtje gestuurd om te kijken hoe en wat en afgelopen week ben ik zowel met oppassen begonnen, als met turnles geven. In ieder geval tot de kerst ga ik op maandagmiddag oppassen op Finn (5), Eva (7) en Noah (10). Op dinsdagmiddag ga ik turnles geven aan recreanten van 5 tot 11 jaar en op vrijdagmiddag weer oppassen. Ik merk nu meteen al wel dat het best druk is. Ik ben ook meer gaan werken voor mijn eigen familie, dus ik ga met kerst even kijken of ik mijn extra baantjes allebei wel leuk vind en of ik daar nog iets in wil wisselen ofzo.
Mijn eerste indruk van de kinderen: ze zijn wat ouder dan mijn eigen host kids, dus ze hebben wat meer interactie met elkaar. Ze zijn erg actief, maar hebben ook regelmatig ruzie. Het gaat een uitdaging worden, want ik begrijp natuurlijk dat ze aan mij moeten wennen. Het huis is reuze. Het is de oude woning van de priester, precies naast de kerk. Ik zal een foto toevoegen aan het album ‘co. Dublin’. Maar het voelt een beetje koud en kil allemaal. Het is niet echt sfeervol ofzo, dus dat is wel jammer.
Mijn eerste indruk van de turnles: de meisjes hier zijn iets vroeger in de ontwikkeling dan in Nederland merk ik nu pas. Ik heb natuurlijk alleen jongens, maar deze meiden van 7 maken zich al zorgen om hun uiterlijk en het lijkt net alsof je tegen 14 jarige pubers praat. Dat was wel een ‘slik-momentje’. Er zijn 3 verschillende groepen, van jong naar oud, en de eerste en laatste groep waren erg leuk. De middelste groep was pittig. Ik had meteen de leiding over 24 kinderen met een andere meid die er voor de tweede keer was vorige week. De kinderen waren vrij arrogant en luisterde niet echt. Ik heb dit wel aangegeven aan de vrouw die dus verantwoordelijk is (ze geeft zelf geen les meer). Hopelijk went dit ook na een paar weken, maar ik heb altijd nog de optie om te switchen naar de maandagmiddag. Op maandagmiddag turnen ze in een echte turnhal i.p.v. in een schoolgymzaal, dus dat is ook wat professioneler.

Drie weken geleden was het herfstvakantie. Op donderdag heb ik de middelste meegenomen naar Bray Head, een berg in de buurt. Ik wilde graag wat met hem doen, want ik was al met de oudste naar Shrek de musical geweest en de jongste neem ik twee keer per week mee als de anderen op school zitten. Dus na overleg met m’n host mom besloten om de Bray Head te beklimmen en daarna een ijsje te eten. Het was wel heel leuk om ook een keer met hem ergens heen te gaan, want daar heeft hij wel behoefte aan merk ik. Hij vindt het ook super leuk om te wandelen en actieve dingen te doen, dus wat we konden doen was niet heel moeilijk te bedenken. Ik heb foto’s van de berg en de omgeving toegevoegd aan ‘Co. Wicklow’.

Daarnaast is de jongste erg in ontwikkeling nu. Ik vind deze leeftijd echt mooi, omdat hij echt bezig is met zelfstandig worden nu. Hij is bezig met zichzelf aan en uitkleden. Hij kan z’n jas en z’n schoenen al alleen, heel schattig haha. Verder is hij heel koppig als hij iets alleen wil proberen, want dan mag je hem absoluut niet helpen. Dat helpt hem ook wel in de snelheid van z’n ontwikkeling denk ik, maar soms heb je gewoon geen tijd om 10 minuten te wachten totdat hij z’n schoenen aanheeft getrokken… Verder is hij veel vooruit gegaan in z’n spraak. Een maand geleden begon hij echt in volzinnen te praten, meer dan een paar losse woorden aan elkaar plakken tot een zin. Sinds de laatste 1,5 week ben ik met hem bezig geweest met vragen stellen. Hij kan een goede vraag formuleren nu, i.p.v. ‘I want a bar, please’. Is wel heel grappig om te zien en te horen. Hij praat ook echt veel, dus oefening genoeg haha.
Als laatste ‘grote’ vooruitgang is hij ‘big boy pants’ gaan dragen. Nee, geen onderbroek, zo ver is het nog niet. Een luierbroekje in plaats van een luier. Ook staat er een potty in de woonkamer, waar hij regelmatig op gaat. Hij geeft nog niet echt zelf aan wanneer hij moet plassen/poepen, alleen als je z’n luier verschoont vraagt hij of hij op z’n potty mag. Maar ik verwacht dat dat de komende weken wel gaat veranderen ook. Geen luiers meer verschonen :D!

Vorig weekend heb ik gedaan wat ik al jarenlang wil doen: ik ben gaan surfen. Iedereen maakte me bang van tevoren (en ik mezelf ook wel) dat ik zou gaan bevriezen en dat ik gek was, maar het was ontzettend leuk! Het was een georganiseerd weekend vanuit Dublin. Op vrijdagavond vertrokken we. Bijna was het feestje in Dublin alweer opgehouden, want door de hevige regenval van die dag had al het openbaar vervoer vertraging. Gelukkig waren we op tijd gegaan en waren we 2 minuten voor vertrek aanwezig op de plaats waar de bus naar Bundoran zou vertrekken. Die avond zijn we met de hele groep (ongeveer 20 mensen) naar de bar gegaan en hebben wat gedronken. Zaterdagochtend rustig aan ontbeten en om 11 uur gingen we richting het strand. Het ergste aan heel het surfen is je wetsuit aantrekken. Het is nat, koud, vies en meestal stinken ze, maar als je er eenmaal in zit valt het reuze mee. Het water was ook niet echt koud. Ik heb het niet koud gehad in ieder geval. Ik heb lessen genomen daar en daar had ik geen spijt van. Op de eerste dag lukte het me al om op m’n board te staan, na mijn struggle met welke voet ik voor wilde staan. De tweede dag was alleen maar beter en kon ik aan de gang met sturen. Het was wel zwaar de tweede dag. De stroming richting de kust was sterker en ik kon langer op mijn board blijven staan, waardoor ik ook verder terug de zee in moest lopen elke keer, maar het was het allemaal waard. Na het weekend was ik helemaal kapot, maar ik had de maandag om bij te slapen. Ik ga zeker vaker surfen!

Liefs,
Manon