manonvanderheijden.reismee.nl

De tijd vliegt...

Hee hee!

Sorry dat het zo’n tijd geleden is dat ik iets heb geschreven. Het kost heel veel tijd om foto’s te uploaden hier in huis, omdat de wifi vrij slecht is en daarom heb ik vaak de neiging om het uit te stellen… Het spijt me.

In mijn vorige blog schreef ik over alle zieken bij mij thuis en dat het op dat moment over leek te zijn, niet dus. De jongste twee zijn beide ongeveer 4 weken lang ziek geweest, op en af. Verkoudheid, keelontsteking, buikgriep, weer buikgriep en weer verkoudheid. De jongste is afgelopen weekend ook weer ziek geweest, dus hij is er nog steeds niet volledig bovenop. Ik vind het wel een beetje sneu voor hem, maar helaas niet veel aan te doen.

Het is vakantie geweest in februari. Mijn gastmoeder ging met de oudste een lang weekend naar Parijs. Gelukkig hoefde ik niet heel veel te werken gedurende het weekend, alleen op vrijdag, maandag en dinsdag overdag. Ik had allemaal leuke plannen voor wat we dan zouden doen overdag, maar doordat ze ziek waren ging dat allemaal niet door. Dat was op zich wel jammer, want dit was de laatste vakantie die ik met ze heb. Maar gelukkig was het niet te ernstig, waardoor we toch nog even naar het park en de bibliotheek zijn geweest.
In de vakantie heb ik ook turnles gegeven op een turnkamp. Op maandag was het nog geen kamp, maar heb ik ingevallen voor een collega van me en op donderdag- en vrijdagochtend heb ik kamptraining meegedraaid. Dat was wel heel leuk om te doen. Hier in Ierland hebben ze heel veel kampen. Elke vakantie draaien ze van elke sport bijna wel een kamp. Op zich wel jammer dat we dat in Nederland niet zo kennen, alleen in de zomer. Misschien dat ik dat wellicht kan introduceren ;).

Verder heb ik in de afgelopen weken ook weer erg veel leuke dingen gedaan. Op 16 februari ben ik met Filippa en Elise (weet niet of ik haar al ooit genoemd heb, maar ze is een Duitse au pair) naar het Ticknock Forest geweest. Filippa had het goede idee om hiernaartoe te gaan, maar het bleek vrij lastig om hier te komen. Uiteindelijk hebben we toch doorgezet, een aantal verschillende bussen genomen en vervolgens heerlijk een wandeling gemaakt door de bergen/heuvels met een mooi uitzicht over Dublin centrum. Het was vrij koud, maar dat mocht te pret niet bederven. Ik vind dit soort uitstapjes echt heel leuk om te doen en ik weet zeker dat ik de mooie natuur van Ierland ontzettend ga missen. Nederland is toch wel wat anders… Daarna zijn Filippa en ik terug gegaan naar mijn huis. In eerste instantie zouden we bij haar thuis gaan koken, want haar gastouders waren op vakantie. Maar mijn gastvader vroeg of ik ’s avonds kon babysitten, dus toen zijn we samen naar mijn huis gegaan. Dat was voor hem verder geen probleem. Ik vind het wel heel fijn dat ze daar zo vrij in zijn.

De dag erna heb ik weer eens afgesproken met de hele Spaanse crew. Sommige van de Spaanse meiden wonen in het noorden van de stad, dus dan is het wat lastiger om samen af te spreken. Maar op zondag zijn we samen naar de foodmarket geweest in het park van Dún Laoghaire. Daarna zijn we naar de Forty Foot gewandeld langs de kust. Dit is een plek waar alle Ieren voornamelijk gaan zwemmen in de zee. Het was heel lekker weer, maar vrij veel wind en te koud om te gaan zwemmen zou ik toch zeggen. Het weer lijkt Ieren niet uit te maken, dus we hebben ontzettend veel mensen zien zwemmen die dag. Die avond heb ik bij Filippa thuis gegeten en hebben we onze vliegtickets geboekt voor ons tripje in Juni! Het wordt: Denemarken, Zweden, Madrid, Fuerteventura (surfen!!) en daarna Nederland. Ik heb er ontzettend veel zin in haha. Ik verlang ook wel naar het mooi weer moet ik zeggen.

In het weekend van 22 februari zijn we met een paar meiden van het voetbalteam wat gaan drinken. In ons voetbalteam zitten redelijk wat au pairs, en het is elke woensdag weer heel gezellig, maar ik sprak de helft van de meiden buiten voetbal om niet. Daarom heb ik voorgesteld een keer samen wat te gaan drinken en het was erg leuk en gezellig om elkaar op die manier te leren kennen. Dat gaan we vaker doen!

Op 24 februari ben ik met Nagore en Coni naar de gevangenis geweest in Dublin. Er is een oude gevangenis hier die al sinds halverwege de 20e eeuw als museum is opgezet en we hadden hier een tour geboekt. De man was een beetje droog, maar hij wist er super veel vanaf en ik vond het reuze interessant om te horen. Het was ook heel gek om te bedenken dat op sommige momenten mensen er zelfs voor kozen om de gevangenis in te gaan, omdat er zo’n hongersnood was dat ze buiten de gevangenis dood zouden gaan van de honger. Op dat moment zaten er ook duizenden mensen in de gevangenis, terwijl er maar 200 cellen waren. Heel gek om te horen.
Na de gevangenis ben ik met Filippa naar de botanische tuinen gelopen. Ik heb weer de typische toerist uitgehangen dat weekend, maar ik vond het wel leuk om dat nog te zien. Ierland heeft genoeg aanbod om bijna elk weekend gedurende 8 maanden iets nieuws te gaan doen! Die avond ben ik weer bij Filippa gaan eten en ik ben er ook blijven slapen dit keer, want we wilde vroeg op om de zonsopgang aan de kust te gaan bekijken. We zijn om half 6 opgestaan en we hebben zo’n 2 uur (in de kou!) buiten gezeten, maar het was het waard. We konden de zonsopgang perfect zien aan de horizon en we hebben ons vermaakt door een picknick te houden met warme chocolademelk en door te gaan gokken waar alle vliegtuigen naartoe gingen die opstegen vanuit Dublin Airport. Dat ging verrassend goed ook nog!

Het weekend erna was het eindelijk zover: naar huis voor wintersport! Ik had er ontzettend naar uitgekeken. Ik had ’s Joyce al 6 maanden niet gezien, m’n ouders 2 maanden niet en ik geniet er sowieso van om op wintersport te gaan. Om een pijnlijk verhaal zo kort mogelijk te houden: ik heb de helft van de week ziek op bed gelegen. Ondanks dat vond ik het toch fijn om weer even thuis te zijn en ik had het na die week ook wel even moeilijk om weer terug te gaan. Nu ik hier weer even ben, ben ik toch wel weer blij dat ik er ben om de laatste 5 weken (ondertussen 4) nog mooi af te sluiten.
Ik ben achteraf heel blij met mijn keuze voor 8 maanden. Iets korter had ik zelfs ook prima gevonden. Ik ben een paar weken geleden in een fase beland waar ik het wel prima vond om al bijna naar huis te moeten. Het werk vind ik leuk om te doen, maar het is ook wel genoeg voor nu. Ik ben heel blij dat ik hier geen 12 maanden aan vast zit, zoals sommige andere vriendinnen van mij hier wel tot eind augustus blijven. Ik ga de natuur, de cultuur, m’n vrijheid en de mensen die ik heb leren kennen hier ontzetten missen als ik naar huis ga, maar ik heb er wel vrede mee. Het is tijd voor weer wat nieuws.

Het laatste wat ik nog wil benoemen is mijn afgelopen weekend. Mijn gastouders gingen op vrijdagochtend een weekend weg. Op vrijdag ben ik dus om 10 uur begonnen met werken en ik heb ongeveer 24 uur gewerkt toen. Op zaterdagochtend kwam een vriendin van mijn gastmoeder de kids ophalen en mochten ze een dagje bij hun logeren. In de nacht van donderdag op vrijdag en van vrijdag op zaterdag was Danny weer ziek. Hij had koorts en ik vond het wel spannend om dan 24 uur voor hem te moeten zorgen zonder dat z’n ouders in de buurt waren. Gelukkig vonden mijn gastouders het goed dat Filippa hier bleef slapen ’s nachts en hadden ze een andere vriendin van mijn gastmoeder gevraagd om ‘back-up’ te zijn als ik me zorgen maakte of niet wist wat ik moest doen. Gelukkig had ik dat niet nodig. Hij is ’s nachts wel een paar keer wakker geworden, maar hij ging daarna gelukkig ook vrij makkelijk weer slapen.
Nadat de kids waren opgehaald, zijn Filippa en ik opgehaald door Laura en Elise. Laura woont hier bij een Nederlands gezin en ze mag de auto gebruiken. We gingen dus een roadtripje maken. We zijn met z’n vieren naar Noord-Ierland gereden en hebben hier verschillende plekken bezocht. Ik was op veel van deze plekken al geweest, maar ik vond het toch heel gezellig en leuk om mee te gaan. Ik geniet echt van dit soort momenten. ’s Avonds kwamen we om half 12 weer thuis en ik was helemaal kapot. Ik ben maar weer snel naar bed gegaan, want de volgende dag stonden de kids weer om half 10 op de stoep en moest ik tot 1 uur werken. We hebben een leuk fietstochtje gemaakt en zijn daarna naar de coffee shop gegaan en ze waren ontzettend blij met de warme chocolademelk en de muffin die ik voor ze had gehaald. Dit soort tripjes maken al die poepbroeken, huil- en driftbuien en het kattenkwaad van de kids weer ruimschoots goed. Het zijn echt hele fijne kids om mee te nemen voor een doodgewone wandeling of een fietstochtje. Ze kunnen zo blij worden van zoiets simpels. Je hoeft helemaal geen dure uitstapjes te maken om ze tevreden te houden haha.
Nadat mijn gastouders weer terug waren ben ik de stad in gegaan, want het was: St Patricks Day! Ik had hoge verwachtingen die niet helemaal zijn waargemaakt, maar ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad. Ik heb met Laura de trein genomen naar de stad en daar zijn we naar een coffee shop gegaan waar Filippa en Elise (Duitse) al waren. Hier hebben we nog even gezeten en zijn toen gaan uit eten in een restaurant met een buffet met een Nederlandse Elise. Lekker verwarrend die dubbele namen. Ik had de Nederlandse Elise 1x eerder ontmoet, maar dat was al in mijn allereerste week. Daarna hebben we elkaar niet echt meer gesproken, maar het was wel heel gezellig weer met z’n allen. Overal op straat stonden trouwens weer straatartiesten, net zoals normaal, maar dit keer was iedereen verkleed in groen en overal waar je keek zag je de Ierse vlag. Het was wel een leuke sfeer vond ik. Wat ik vooral verwacht had was nog meer groen en heel veel dronken mensen op straat, maar dat viel reuze mee! Na het eten zijn we nog naar een pub gegaan waar live muziek was en ook hier heb ik ontzettend genoten van mijn avond en van de (deels) Ierse muziek. Het was niet wat ik van tevoren in gedachten had, maar ik vond het eigenlijk een betere versie van St Patricks Day.

Ik heb nog vier weken te gaan hier voordat ik mijn reis vervolg naar de UK. Het voelt heel gek dat ik hier al zo lang ben, maar toch ook weer heel normaal. Ik ga in ieder geval nog even genieten van mijn resterende weken hier!


Veel liefs,
Manon

Ps: nieuwe foto’s bij ‘County Dublin’ en ‘Roadtripje Noord-Ierland’

Reacties

Reacties

Anne

Oh gaaf, fijn dat het zo bevalt nog. Zie je vrijdag, heb er zin in!!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active