Hee!

Morgen zit ik hier alweer een maand, wat gaat de tijd snel! Voor mij voelt het alsof ik hier nog maar een week zit in bepaalde opzichten. Aan de andere kant voelt het ook alsof ik hier al maanden zit. Ik had namelijk niet verwacht dat ik zo snel gewend zou raken aan bepaalde dingen hier. Hier een opsomming van dingen waar ik snel aan gewend was, maar ook dingen waar ik nog steeds aan moet wennen en als laatste dingen die me opgevallen zijn en verschillen met Nederland.

Engels spreken
Dit heb ik in mijn vorige blog ook al genoemd, maar heeft me echt verbaasd hoe snel ik gewend raakte aan het spreken in Engels de hele dag. Het kost me geen moeite meer en natuurlijk is mijn woordenschat nog niet helemaal 100%, maar dat zal naar mate van tijd wel blijven verbeteren. Ik heb hier in de afgelopen tijd een heleboel vriendinnen gemaakt (wat me zo tot mijn volgende punt zal brengen) en de meeste van deze vriendinnen zijn Spaans. Hun Engels is over het algemeen wat slechter dan die van de meeste Nederlanders, dus wekelijks krijg ik te horen dat ze het zo fijn vinden dat ze een persoonlijke Engels lerares hebben. Toch fijn om te horen weer.

Vrienden maken en nieuwe mensen ontmoeten
Van tevoren maakte ik me lichtelijk zorgen of ik wel genoeg mensen zou ontmoeten, of ik ook echt vrienden zou maken en of ik mensen bij mijn in de buurt zou vinden. Zoals jullie wel konden lezen in mijn vorige blog en konden zien op mijn foto’s, is dit niet echt een probleem gebleken. Het ontmoeten van nieuwe mensen gaat hier heel gemakkelijk als je Facebook hebt. Er zijn voldoende groepen waar je lid van kunt worden met mensen die op zoek zijn naar andere au pairs om een drankje te doen of een andere omgeving te verkennen. Zodra je wat mensen hebt ontmoet, zullen zij je uitnodigen om met hun andere vrienden mee te gaan en dit maakt dat ik al zeker 30 au pairs heb ontmoet in de afgelopen maand. Natuurlijk had ik niet met alle au pairs een even goede klik, maar dat geeft ook niet. Ik heb nu een vast groepje mensen waar ik vrijwel dagelijks mee afspreek. De meeste wonen ook in de buurt van mijn huis (in de buurt betekent op maximaal 20 minuten met de DART-trein, maar ook een aantal wonen op loopafstand).

Reizen
Het is heel gemakkelijk als au pair om veel van de omgeving, maar ook van het land te zien. Er zijn organisaties die tripjes organiseren naar andere grote steden in het land, zoals Cork, Galway of Limerick. Ik ben zelf nog niet met een organisatie weg geweest, want ik kwam erachter dat het goedkoper kan als je zelf een reisje organiseert. Afgelopen weekend ben ik naar Belfast (Noord-Ierland, dus UK) geweest (foto’s volgen waarschijnlijk vanavond nog, anders morgen). Ik had voor het eerst een heel weekend vrij, dus hier wilde ik gebruik van maken door ook echt weg te gaan. Ik had drie Spaanse meiden gevonden die ook vrij waren en met me mee wilde, dus dat was erg prettig. De meeste au pairs zijn in de weekenden vrij of moeten soms oppassen en zijn vrij avontuurlijk ingesteld, daarom is het vaak makkelijk om mensen te vinden die met je mee willen. Er gaan zeker nog tripjes volgen in de toekomst, misschien in de herfstvakantie al!

Familie
Ik kan wel zeggen dat ik me thuis voel in mijn gastgezin. Natuurlijk gedraag ik me niet volledig zoals ik me thuis zou doen en houd ik meer rekening met de anderen, maar ze doen hun best om het ook voor mij zo prettig mogelijk te maken. De moeder in het gezin is vrij zakelijk, maar erg gestructureerd en van de afspraken. Als ik niet hoeft te werken, hoef ik ook niet te helpen. Over het algemeen vind ik dit heel prettig, want zelf ben ik ook wel gestructureerd en van de afspraken. Dit waardeer ik dus erg! Toch is het soms een beetje ongemakkelijk, als voorbeeld: mijn avondeten wordt voor me gemaakt en zelfs voor me opgeschept, tijdens het eten ben ik niet verantwoordelijk voor de kinderen en na afloop hoef ik alleen mijn eigen bord en bestek op te ruimen. Als ik wil helpen met het afruimen van de tafel zegt ze dat het niet nodig is en dat ze het zelf wel doet. Op dat soort momenten voel ik me soms wel schuldig. Ik bedoel: ik ben 21. Ik kan best mee helpen met de tafel afruimen, dat zou ik thuis ook doen… Maar verder is het fijn dat ze deze kenmerken heeft, want als ik iets aan haar vraag, kan ik ervan uit gaan dat het dezelfde dag ook gebeurd.
De vader in het gezin is meer van de praatjes. “Hi Manon, how are you?” is een vraag die ik elke keer krijg als ik hem zie (ook al ben ik maar 10 minuten weg geweest). Ook is hij heel geïnteresseerd in Nederland en wat mijn interesses zijn enzo. Wat dat betreft is hij wat informeler, wat een goede afwisseling is. Toch is hij ook heel behulpzaam, het duurt alleen soms een paar dagen langer. Ook niet erg in de meeste gevallen.
De oudste is erg op zichzelf. Hij kan zichzelf goed vermaken met een boek, een spel of met vriendjes. Als zijn vriendjes langskomen, heb je geen kind aan ze. Hij weet wat hij mag en wat hij niet mag en dat is wel heel prettig. Hij houdt van bakken en elke dinsdag kijken we samen ‘The Great Brittish Bake Off’ (de Britse variant van ‘Heel Holland Bakt’). Ook vindt hij het leuk om spelletjes te spelen. Daarnaast is hij heel beleefd. Als ik iets voor hem doe, dan bedankt hij me altijd en hij bedankt zijn moeder zelfs elke avond voor het avondeten. Ik voelde me meteen schuldig dat ik dat niet deed…
De middelste is ook aardig gewend aan mijn aanwezigheid. De nieuwigheid is er wel vanaf, maar nog steeds vindt hij het erg leuk dat ik er ben. Hij houdt ervan om met mij spelletjes te spelen, vraagt me regelmatig een boekje voor te lezen en of ik met hem op de trampoline wil (en het antwoord is altijd JA natuurlijk). Hij heeft soms wel last van agressieve buien, dat gebeurd vooral wanneer hij moe is. Hij is dit jaar begonnen met school, dus dat is best veel voor hem. Op deze dagen ben ik altijd blij als hij eenmaal slaapt, want normaal gesproken komt hij regelmatig uit zijn bed omdat hij niet kan slapen.
De jongste is een klein boefje. Spelen met andere kinderen gaat soms ontzettend goed, maar andere keren ook weer totaal niet. Hij heeft het wel moeilijk met het feit dat ik er altijd ben. “Go away, Manon” is een zin die favoriet is op het moment. Als ik alleen met hem ben, gaat het prima. Hij vraagt dan niet eens naar zijn ouders, maar als de ouders thuis zijn (zelfs als ik niet werk) merk ik dat hij het wel moeilijk vindt. Dit vat ik niet persoonlijk op, want ik weet dat het niet aan mij ligt. Toch is het wel vermoeiend voor zowel hem als voor mij. Ik hoop dat hij er snel aan went! Verder houdt hij van praten en versta ik hem nu bijna altijd meteen. Ook kan hij zichzelf enorm goed vermaken. Op een ochtend vorige week nam ik hem mee naar een ‘coffeeshop’ en terwijl ik mijn thee dronk, heeft hij wel 45 minuten met zijn treintjes gespeeld. Ik vond het haast zonde om hem weer mee te nemen, want hij was zo lekker aan het spelen. Hij is ook erg groot voor zijn leeftijd, waardoor ik regelmatig de vraag krijg hoe oud hij eigenlijk is.

Iedereen is beleefd
Eigenlijk verbaast het me al niet meer, maar de mensen in Ierland zijn veel vriendelijker en beleefder dan Nederlanders. Nu had ik al eerder gemerkt dat Nederlanders erg op zichzelf gericht zijn en vrij onbeleefd zijn tegenwoordig, maar toch viel het me op dat de mensen in Ierland niet zo zijn. Ze vragen veel sneller hoe het met je gaat, of je hulp nodig hebt en of ze iets voor je kunnen betekenen. Soms is het meer een formaliteit dan een oprechte vraag, maar vaak heb ik wel het idee dat ze oprecht geïnteresseerd zijn.

Tijden
Dit wil ik specificeren in twee onderdelen. Als eerste half 4. In Nederland is half 4 - 3.30 uur. In Ierland bedoelen mensen met ‘half 4’ - 4.30. Je kan je dus wel voorstellen dat ik in het begin toch twee keer na moest denken bij alle tijden die genoemd werden om ervoor te zorgen dat ik niet een uur te vroeg zou zijn…
Daarnaast heeft mijn familie de rare gewoonte om hun avondeten te eten te eten tussen half 4 en 4 uur. Dat is echt veel te vroeg haha. Soms, als ik niet werk, vraag ik of ze een bordje voor me apart houden zodat ik later kan eten. Als ik om 4 uur al avond eet, heb ik die avond niet per se honger, maar vooral de volgende ochtend word ik super vroeg wakker omdat ik honger heb. Maar echt ’s avonds rond 9 uur nog iets eten, lukt dan ook weer niet. Misschien zal ik er nooit aan wennen haha.

Eten in het algemeen
Ik moet nog steeds wennen aan het eten hier in het algemeen. Gelukkig eten ze hier wel redelijk veel brood en heeft mijn familie altijd brood in huis, maar het brood is lang zo goed niet als het Nederlandse brood. Hier eet ik dus vaker yoghurt met granola en blauwe bessen/druiven. Dat vind ik ook wel lekker, maar ik heb ook dingen geprobeerd (bijv. wheetabix voor degene die het kennen) en dat smaakt letterlijk naar een in melk doordronken boterham. Yak.

Links rijden
Als laatste het links rijden. Ik wist van tevoren dat iedereen hier links rijdt, maar toch vergis ik me soms nog. Dan wil ik bijvoorbeeld aan de bestuurderskant van de auto instappen, maar realiseer ik me dat het stuur natuurlijk aan de andere kant zit. Ook het links fietsen was best lastig om aan te wennen. Ik had in de tweede en derde week nog regelmatig dat ik de weg overstak als ik naar links wilde en dan bedacht ik me halverwege dat ik links moest fietsen i.p.v. rechts… Maar daar ben ik tegenwoordig wel aan gewend. Alleen de verkeersregels zijn me nog niet helemaal duidelijk en niemand kan ze me uitleggen. Ik vraag me af of ze het zelf wel weten…

Er zijn ongetwijfeld nog meer verschillen of overeenkomsten waar ik tegenaan ben gelopen, maar ik kan op dit moment niks meer bedenken en mijn blog is al lang genoeg haha. Twee dingen die ik nog wil vermelden:
1. Ik ga vanavond aan mijn eerste les Spaans beginnen. Ik heb ondertussen genoeg mensen ontmoet om mijn Spaans mee te oefenen, dus dat komt helemaal goed. Eigenlijk zou ik vorige week al beginnen, maar mijn docent zat nog in Georgië… Goede communicatie haha. Maar ik ben benieuwd!
2. Ik heb in mijn eerste blog volgens mij verteld dat ik ben begonnen met Gaelic football. Dit is een soort combinatie tussen voetbal, handbal en rugby. Het is vrij agressief als het goed gespeeld wordt. Ik ben twee weken geleden begonnen en afgelopen week heb ik mijn eerste wedstrijd al gespeeld! Ik zit in het team ‘Gaelic for mothers and others’. De meeste vrouwen zijn tussen de 30 en de 40 denk ik, maar er zijn nog een of twee andere au pairs. Ik heb de hele wedstrijd gespeeld, wat vrij eng was in het begin maar ik vond het echt heel leuk om te doen! Ik zal ook hiervan een foto toevoegen aan het album ‘Co. Dublin’.

Cheers!
Manon