I'm gonna miss you, Ireland!
Hee hee,
Het is me niet helemaal gelukt om nog een update te geven voordat ik vertrok uit Ierland, maar toch een kort verhaal over mijn afgelopen twee weken.
De afgelopen twee weken heb ik het heel druk gehad met afscheid nemen van alles en iedereen. Ik ben veel te vaak gaan uit eten of gaan lunchen in een restaurant waar ik nog graag terug wilde of nog
graag heen wilde. Uiteindelijk heb ik nog niet alles van mijn lijstje af kunnen strepen, omdat mijn favoriete restaurant gesloten was op de avond dat we daar zouden gaan eten. Daar baalde ik wel
van, maar toen zijn we in een ander restaurant belandt waar het eten ook heel goed was. Dat was dan wel weer een meevaller.
Afgelopen donderdag ben ik met mijn gezin gaan uiteten als afscheidsdiner. Ik vond het wel heel lief dat ze dat deden en het was ook heel gezellig. Mijn hostdad had ook cadeautjes gekocht voor me,
met op ieder cadeautje een boodschap. Echt heel schattig. Ik was in het bijzonder blij met een klein notitieboekje met een Keltische kaft. Ik vind hem echt heel mooi. Ook heb ik een boek gekregen
van een bekende Ierse poƫet. Ik wilde graag nog een boek kopen van een Ierse schrijver, ik had niet per se gedacht aan een poƫet, maar ik wist niet goed welke. Dus ik was ook met dit cadeautje heel
blij en was even bang dat ze mijn gedachten konden lezen.
Vorige week zaterdag ben ik terug gegaan naar een schiereiland in het noorden van Dublin. Ik was hier eerder al heen geweest, maar toen kon ik maar een ochtend blijven. Dus toen had ik maar de
helft van het eiland gezien. Ik was met 3 Duitse meiden van gaelic football en Filippa. Het weer was echt lekker en het is zo ontzettend mooi daar. Ik ben heel blij dat ik daar nog tijd voor had.
Deze dagen ga ik ontzettend missen in Nederland.
Als laatste heb ik afscheid genomen van mijn lieve nieuwe vriendinnetjes. Vorige week zondag had ik afgesproken in het park. Daar hebben we heerlijk in de zon gezeten. Toen de zon weg was, werd het
koud en zijn we naar de pub gegaan. Ik was nog nooit in deze pub geweest, maar de hostdad van een van de Duitse au pairs is de eigenaar van die pub. Het eten was echt heel lekker en ik heb het erg
naar mijn zin gehad die dag. Ook heb ik een Ierse vlag gekocht en iedereen daar een boodschap op laten schrijven. Ziet er wel leuk en lief uit. Verder heb ik in de afgelopen week bijna elke dag wel
afscheid moeten nemen van iemand, maar ik vond het niet heel vervelend. Veel van mijn nieuwe vrienden wonen in Duitsland of Spanje, dus dan is het misschien wat makkelijker om ze nog eens terug te
zien.
De komende 2,5 week ben ik in de UK. Op dit moment ben ik bij Ylva op bezoek in Cambridge. Woensdagavond ga ik met de nachtbus richting Schotland voor een weekje Edinburgh en Inverness met Ben en
ik sluit mijn tripje af in Londen, waar ik op 26 april naartoe ga.
Ik zie jullie allemaal snel weer!
Manon
En we gaan nog niet naar huis...
Dia dhuit!
Wat gaat de tijd ongelooflijk snel. Ik heb in de afgelopen twee weken echter wel weer een heleboel leuke dingen gedaan en meegemaakt.
Als eerste gaat het nog steeds goed met mijn gezin. De ziektes zijn afgenomen en de eerste anderhalve week waren eigenlijk heel rustig voor iedereen. Daar heb ik echt van genoten. De kinderen
gingen makkelijk naar bed, de jongste was makkelijk te entertainen overdag en weinig ruzies en dergelijke. Daarna werd de middelste wat stuiterig (wat niet vreemd is), want hij was eergister jarig.
Afgelopen vrijdag had hij zijn kinderfeestje en ja hoor: ik was ook uitgenodigd! Er waren 7 vriendjes van hem en ons hele gezin was er ook bij, dus 10 kinderen in totaal. Ik heb respect voor alle
moeders die dat elk jaar weer (en soms dus voor meerdere kinderen) doen! We gingen eerst frietjes en een burger eten bij Rockets, een tentje in Dun Laoghaire. De kinderen waren vrij druk en werden
na de rocky road taart (met maltesers en jelly beans erboven op) alleen maar drukker. We hebben ze daarna dan ook even losgelaten op een grasveld en toen hebben ze lekker spelletjes kunnen spelen.
Toen ze ongeveer 15 minuten hadden kunnen rennen, gingen we naar de bibliotheek. Mijn host mom had kaartjes gekocht voor een voorstelling van roodkapje, maar niet de normale versie maar de
ārevolting rhymeā versie van Roald Dahl. Voor de mensen die dit niet kennen: Roald Dahl heeft in dat boek een aantal sprookjes herschreven met een onverwachte wending van het verhaal. Dus in dit
geval werd roodkapje niet opgegeten door de grote boze wolf, maar schoot roodkapje de wolf dood. De kinderen waren onder de indruk haha. Als laatste hebben ze nog even rond kunnen rennen weer, want
de voorstelling was een half uur eerder afgelopen dan gepland was. Volgens mij hebben alle kinderen het toch wel naar hun zin gehad en mijn gastouders waren blij dat ik mee wilde en dat ze een
extra paar handen en ogen hadden die middag.
Verder heb ik ontzettend genoten van het weer wat beter werd de afgelopen twee weken. In de eerste week ben ik een ochtend naar Honeypark gegaan met de jongste. Toen hij zag dat ik oud brood uit de
vriezer haalde, stopte hij gelijk met huilen en de rest van de dag is hij vrolijk geweest. Hij houdt erg van de eendjes voeren en hij ging ook heel vrolijk de reiger voeren. Ik vind het maar enge
beestenā¦ Daarna zijn we naar de speeltuin gegaan en hier heb ik de hele ochtend zonder jas kunnen rondlopen. Dat was de eerste dag hier dat het weer daar goed genoeg voor was. Halverwege de ochtend
zijn we naar de coffee shop gewandeld, want in het park zelf is geen wc. Daarna zijn we een chocoladecroissantje gaan halen en onze ochtend kon niet meer stuk.
Afgelopen week heb ik weer hetzelfde riedeltje gedaan met hem, maar toen was het weer nog beter dat ik zelfs verbrand ben in mijn gezicht. Ik kan niet zeggen dat ik het erg vond haha. De dag erna,
donderdag, ben ik met HĆ©loĆÆse, haar jongste kindje van 2 en mijn jongste naar het strand gegaan. Ik was erg inspiratieloos over waar ik hem mee heen kon nemen dat ik de middelste om advies vroeg en
hij stelde het strand voor. Dat was een top plan, maar aangezien ik de laatste weken op donderdag met HĆ©loĆÆse afspreek en haar kindje, vroeg ik haar om mee te gaan. Ze heeft ons zelfs opgehaald
thuis en weer thuisgebracht. Mijn jongste was helemaal in zijn nopjes en heeft zich vermaakt door kuilen te graven, zandkastelen te bouwen, emmers en bootjes te vullen met zand, te voetballen en
door samen met mij of HĆ©loĆÆse water te gaan halen in de zee. Na deze ochtend, ook al had ik hem goed ingesmeerd, was hij ook verbrand in zān gezicht. Ach ja, kan gebeuren.
Op vrijdag 22 maart ben ik ās ochtends eerst wat gaan drinken met Nagore en Filippa en daarna ben ik richting het vliegveld gegaan want mān vrienden uit Someren en omgeving kwamen langs! Ik vond
het echt heel leuk dat ik ze weer wat langer sprak dan een uurtje en vond het heel lief dat ze me kwamen opzoeken! Ik heb het ook echt naar mān zin gehad. Op de eerste avond hebben we wat drankjes
gedaan in de stad. De tweede dag hebben we de cliff walk gedaan van Bray naar Greystones. Ik had hem al 2x eerder gedaan, maar ik vind het wel leuk om dit ook aan mijn vrienden te laten zien. Niet
iedereen was even enthousiast, maar ik denk dat we dat wel hebben kunnen compenseren haha. Daarna heb ik ze Dun Laoghaire laten zien en in de avond moest ik helaas oppassen. Op zondag ben ik weer
richting het centrum gegaan en hebben we door de stad gewandeld en alle hotspots bezichtigd. Ook hebben we de Jameson distillery bezocht. Ik ben niet meegegaan met de tour, want ik had al een
whiskey tour gedaan in Dublin en ik drink toch niet. Toch heb ik me prima vermaakt in een cafeetje met een boek in de zon. Heerlijk
Bedankt dat jullie me kwamen opzoeken Sharon, Iris, Anne en Elke!
Afgelopen zaterdag ben ik met Filippa naar Clontarf gegaan en Coni wilde onze gids zijn. Haar gastgezin woont daar, dus ze weet alle goede plekjes te vinden. Er is een heel groot park waar we
doorheen zijn gewandeld. Het was lekker weer, dus alle Ieren waren in dat park te vinden. Ook was er een marktje. Het deed me een beetje denken aan de markt in het park van Dun Laoghaire, alleen is
het park in Clontarf ongeveer 100x zo groot. Verder ligt het ook aan de kust, dus hebben we de kustwandeling ook nog even meegepakt. Heb het goed naar mijn zin gehad!
Gister heb ik een ontspannen dagje met Filippa gehad. We hebben eerst wat gedronken en gegeten in een coffee shop. Vervolgens zijn we op bezoek gegaan bij LucĆa in haar winkeltje en daarna zijn we
naar een dansshow van HĆ©loĆÆse gegaan. Daarna hebben we weer een aantal uur in de pub gezeten totdat het tijd was om te gaan uiteten. Omdat de tijd toch wel begint te dringen, heb ik dit weekend
veel kunnen afstrepen van mijn lijstje van dingen die ik nog wilde doen en zien. Het restaurant van gister was er Ć©Ć©n van. Het voelt heel gek om afscheid te nemen van mensen met de woorden: ik zie
je op mijn afscheidsfeestje. Of naar plekken te gaan waarvan ik weet dat ik er veel tijd heb gespendeerd, maar er misschien nooit meer zal komen. Ik ga Ierland wel missenā¦
Dit keer fotoās in de map Co. Dublin en Co. Wicklow! Ik ga proberen om nog 1 laatste blog te schrijven voordat ik naar huis ga op 13 april.
Liefs,
Manon
De tijd vliegt...
Hee hee!
Sorry dat het zoān tijd geleden is dat ik iets heb geschreven. Het kost heel veel tijd om fotoās te uploaden hier in huis, omdat de wifi vrij slecht is en daarom heb ik vaak de neiging om het uit
te stellenā¦ Het spijt me.
In mijn vorige blog schreef ik over alle zieken bij mij thuis en dat het op dat moment over leek te zijn, niet dus. De jongste twee zijn beide ongeveer 4 weken lang ziek geweest, op en af.
Verkoudheid, keelontsteking, buikgriep, weer buikgriep en weer verkoudheid. De jongste is afgelopen weekend ook weer ziek geweest, dus hij is er nog steeds niet volledig bovenop. Ik vind het wel
een beetje sneu voor hem, maar helaas niet veel aan te doen.
Het is vakantie geweest in februari. Mijn gastmoeder ging met de oudste een lang weekend naar Parijs. Gelukkig hoefde ik niet heel veel te werken gedurende het weekend, alleen op vrijdag, maandag
en dinsdag overdag. Ik had allemaal leuke plannen voor wat we dan zouden doen overdag, maar doordat ze ziek waren ging dat allemaal niet door. Dat was op zich wel jammer, want dit was de laatste
vakantie die ik met ze heb. Maar gelukkig was het niet te ernstig, waardoor we toch nog even naar het park en de bibliotheek zijn geweest.
In de vakantie heb ik ook turnles gegeven op een turnkamp. Op maandag was het nog geen kamp, maar heb ik ingevallen voor een collega van me en op donderdag- en vrijdagochtend heb ik kamptraining
meegedraaid. Dat was wel heel leuk om te doen. Hier in Ierland hebben ze heel veel kampen. Elke vakantie draaien ze van elke sport bijna wel een kamp. Op zich wel jammer dat we dat in Nederland
niet zo kennen, alleen in de zomer. Misschien dat ik dat wellicht kan introduceren ;).
Verder heb ik in de afgelopen weken ook weer erg veel leuke dingen gedaan. Op 16 februari ben ik met Filippa en Elise (weet niet of ik haar al ooit genoemd heb, maar ze is een Duitse au pair) naar
het Ticknock Forest geweest. Filippa had het goede idee om hiernaartoe te gaan, maar het bleek vrij lastig om hier te komen. Uiteindelijk hebben we toch doorgezet, een aantal verschillende bussen
genomen en vervolgens heerlijk een wandeling gemaakt door de bergen/heuvels met een mooi uitzicht over Dublin centrum. Het was vrij koud, maar dat mocht te pret niet bederven. Ik vind dit soort
uitstapjes echt heel leuk om te doen en ik weet zeker dat ik de mooie natuur van Ierland ontzettend ga missen. Nederland is toch wel wat andersā¦ Daarna zijn Filippa en ik terug gegaan naar mijn
huis. In eerste instantie zouden we bij haar thuis gaan koken, want haar gastouders waren op vakantie. Maar mijn gastvader vroeg of ik ās avonds kon babysitten, dus toen zijn we samen naar mijn
huis gegaan. Dat was voor hem verder geen probleem. Ik vind het wel heel fijn dat ze daar zo vrij in zijn.
De dag erna heb ik weer eens afgesproken met de hele Spaanse crew. Sommige van de Spaanse meiden wonen in het noorden van de stad, dus dan is het wat lastiger om samen af te spreken. Maar op zondag
zijn we samen naar de foodmarket geweest in het park van DĆŗn Laoghaire. Daarna zijn we naar de Forty Foot gewandeld langs de kust. Dit is een plek waar alle Ieren voornamelijk gaan zwemmen in de
zee. Het was heel lekker weer, maar vrij veel wind en te koud om te gaan zwemmen zou ik toch zeggen. Het weer lijkt Ieren niet uit te maken, dus we hebben ontzettend veel mensen zien zwemmen die
dag. Die avond heb ik bij Filippa thuis gegeten en hebben we onze vliegtickets geboekt voor ons tripje in Juni! Het wordt: Denemarken, Zweden, Madrid, Fuerteventura (surfen!!) en daarna Nederland.
Ik heb er ontzettend veel zin in haha. Ik verlang ook wel naar het mooi weer moet ik zeggen.
In het weekend van 22 februari zijn we met een paar meiden van het voetbalteam wat gaan drinken. In ons voetbalteam zitten redelijk wat au pairs, en het is elke woensdag weer heel gezellig, maar ik
sprak de helft van de meiden buiten voetbal om niet. Daarom heb ik voorgesteld een keer samen wat te gaan drinken en het was erg leuk en gezellig om elkaar op die manier te leren kennen. Dat gaan
we vaker doen!
Op 24 februari ben ik met Nagore en Coni naar de gevangenis geweest in Dublin. Er is een oude gevangenis hier die al sinds halverwege de 20e eeuw als museum is opgezet en we hadden hier
een tour geboekt. De man was een beetje droog, maar hij wist er super veel vanaf en ik vond het reuze interessant om te horen. Het was ook heel gek om te bedenken dat op sommige momenten mensen er
zelfs voor kozen om de gevangenis in te gaan, omdat er zoān hongersnood was dat ze buiten de gevangenis dood zouden gaan van de honger. Op dat moment zaten er ook duizenden mensen in de gevangenis,
terwijl er maar 200 cellen waren. Heel gek om te horen.
Na de gevangenis ben ik met Filippa naar de botanische tuinen gelopen. Ik heb weer de typische toerist uitgehangen dat weekend, maar ik vond het wel leuk om dat nog te zien. Ierland heeft genoeg
aanbod om bijna elk weekend gedurende 8 maanden iets nieuws te gaan doen! Die avond ben ik weer bij Filippa gaan eten en ik ben er ook blijven slapen dit keer, want we wilde vroeg op om de
zonsopgang aan de kust te gaan bekijken. We zijn om half 6 opgestaan en we hebben zoān 2 uur (in de kou!) buiten gezeten, maar het was het waard. We konden de zonsopgang perfect zien aan de horizon
en we hebben ons vermaakt door een picknick te houden met warme chocolademelk en door te gaan gokken waar alle vliegtuigen naartoe gingen die opstegen vanuit Dublin Airport. Dat ging verrassend
goed ook nog!
Het weekend erna was het eindelijk zover: naar huis voor wintersport! Ik had er ontzettend naar uitgekeken. Ik had ās Joyce al 6 maanden niet gezien, mān ouders 2 maanden niet en ik geniet er
sowieso van om op wintersport te gaan. Om een pijnlijk verhaal zo kort mogelijk te houden: ik heb de helft van de week ziek op bed gelegen. Ondanks dat vond ik het toch fijn om weer even thuis te
zijn en ik had het na die week ook wel even moeilijk om weer terug te gaan. Nu ik hier weer even ben, ben ik toch wel weer blij dat ik er ben om de laatste 5 weken (ondertussen 4) nog mooi af te
sluiten.
Ik ben achteraf heel blij met mijn keuze voor 8 maanden. Iets korter had ik zelfs ook prima gevonden. Ik ben een paar weken geleden in een fase beland waar ik het wel prima vond om al bijna naar
huis te moeten. Het werk vind ik leuk om te doen, maar het is ook wel genoeg voor nu. Ik ben heel blij dat ik hier geen 12 maanden aan vast zit, zoals sommige andere vriendinnen van mij hier wel
tot eind augustus blijven. Ik ga de natuur, de cultuur, mān vrijheid en de mensen die ik heb leren kennen hier ontzetten missen als ik naar huis ga, maar ik heb er wel vrede mee. Het is tijd voor
weer wat nieuws.
Het laatste wat ik nog wil benoemen is mijn afgelopen weekend. Mijn gastouders gingen op vrijdagochtend een weekend weg. Op vrijdag ben ik dus om 10 uur begonnen met werken en ik heb ongeveer 24
uur gewerkt toen. Op zaterdagochtend kwam een vriendin van mijn gastmoeder de kids ophalen en mochten ze een dagje bij hun logeren. In de nacht van donderdag op vrijdag en van vrijdag op zaterdag
was Danny weer ziek. Hij had koorts en ik vond het wel spannend om dan 24 uur voor hem te moeten zorgen zonder dat zān ouders in de buurt waren. Gelukkig vonden mijn gastouders het goed dat Filippa
hier bleef slapen ās nachts en hadden ze een andere vriendin van mijn gastmoeder gevraagd om āback-upā te zijn als ik me zorgen maakte of niet wist wat ik moest doen. Gelukkig had ik dat niet
nodig. Hij is ās nachts wel een paar keer wakker geworden, maar hij ging daarna gelukkig ook vrij makkelijk weer slapen.
Nadat de kids waren opgehaald, zijn Filippa en ik opgehaald door Laura en Elise. Laura woont hier bij een Nederlands gezin en ze mag de auto gebruiken. We gingen dus een roadtripje maken. We zijn
met zān vieren naar Noord-Ierland gereden en hebben hier verschillende plekken bezocht. Ik was op veel van deze plekken al geweest, maar ik vond het toch heel gezellig en leuk om mee te gaan. Ik
geniet echt van dit soort momenten. ās Avonds kwamen we om half 12 weer thuis en ik was helemaal kapot. Ik ben maar weer snel naar bed gegaan, want de volgende dag stonden de kids weer om half 10
op de stoep en moest ik tot 1 uur werken. We hebben een leuk fietstochtje gemaakt en zijn daarna naar de coffee shop gegaan en ze waren ontzettend blij met de warme chocolademelk en de muffin die
ik voor ze had gehaald. Dit soort tripjes maken al die poepbroeken, huil- en driftbuien en het kattenkwaad van de kids weer ruimschoots goed. Het zijn echt hele fijne kids om mee te nemen voor een
doodgewone wandeling of een fietstochtje. Ze kunnen zo blij worden van zoiets simpels. Je hoeft helemaal geen dure uitstapjes te maken om ze tevreden te houden haha.
Nadat mijn gastouders weer terug waren ben ik de stad in gegaan, want het was: St Patricks Day! Ik had hoge verwachtingen die niet helemaal zijn waargemaakt, maar ik heb het ontzettend naar mijn
zin gehad. Ik heb met Laura de trein genomen naar de stad en daar zijn we naar een coffee shop gegaan waar Filippa en Elise (Duitse) al waren. Hier hebben we nog even gezeten en zijn toen gaan uit
eten in een restaurant met een buffet met een Nederlandse Elise. Lekker verwarrend die dubbele namen. Ik had de Nederlandse Elise 1x eerder ontmoet, maar dat was al in mijn allereerste week. Daarna
hebben we elkaar niet echt meer gesproken, maar het was wel heel gezellig weer met zān allen. Overal op straat stonden trouwens weer straatartiesten, net zoals normaal, maar dit keer was iedereen
verkleed in groen en overal waar je keek zag je de Ierse vlag. Het was wel een leuke sfeer vond ik. Wat ik vooral verwacht had was nog meer groen en heel veel dronken mensen op straat, maar dat
viel reuze mee! Na het eten zijn we nog naar een pub gegaan waar live muziek was en ook hier heb ik ontzettend genoten van mijn avond en van de (deels) Ierse muziek. Het was niet wat ik van tevoren
in gedachten had, maar ik vond het eigenlijk een betere versie van St Patricks Day.
Ik heb nog vier weken te gaan hier voordat ik mijn reis vervolg naar de UK. Het voelt heel gek dat ik hier al zo lang ben, maar toch ook weer heel normaal. Ik ga in ieder geval nog even genieten
van mijn resterende weken hier!
Veel liefs,
Manon
Ps: nieuwe fotoās bij āCounty Dublinā en āRoadtripje Noord-Ierlandā
Lente in zicht!
Hola!
Hier weer een update vanuit het zonnige Ierland. We hebben de laatste weken hier erg lekker weer gehad. De zon heeft veel geschenen de afgelopen weken en het is gemiddeld wel 10 graden geweest denk
ik! Ik hoorde dat dat in Nederland toch net iets anders is geweestā¦
Het is drie weken geleden dat ik voor het laatst een update plaatste. Toen had de middelste nog moeite om terug in het ritme te komen en vroeg hij vooral veel negatieve aandacht van me. Ondertussen
is dat wel weer goed gekomen, na een paar heftige weken in mijn gastgezin. Ongeveer 2 weken geleden werd de jongste ziek. Hij kwijlde veel, had koorts en begon op een gegeven moment erg te beven.
Mijn gastvader heeft toen de ānurse lineā gebeld, waarbij een verpleegster dus aanraadt wat je met je ziekteverschijnselen moet doen. Zij raadde dus aan om, via de dokter, naar het ziekenhuis te
komen. Daaruit bleek dat hij een keelinfectie had en kreeg antibiotica. Na een dag of vier ging dat weer beter, hij sliep in ieder geval de nacht weer door, maar nog steeds is hij de oude niet
helemaal. Ongeveer Ć©Ć©n week geleden werden de middelste, de oudste en mijn gastvader ziek. Mijn gastvader heeft Ć©Ć©n dag op bed gelegen, de oudste is twee of drie dagen thuis geweest, maar de
middelste is vier dagen thuis geweest. Op de tweede dag had hij koorts en kreeg hij op een gegeven moment last van zijn nek. Mijn gastmoeder is dus direct met hem naar het ziekenhuis gereden, want
het zou hersenvliesontsteking kunnen zijn. Dat bleek gelukkig niet het geval te zijn, maar het hele huis stond wel op stelten die dag. Dat kwam dan ook weer omdat ik op de eerste dag van alle
zieken ook last kreeg van mijn nek. ās Avonds kon ik mān nek niet meer bewegen en ik was blij dat mijn gastvader de jongste op bed wilde leggen voor me. Ook de dag erna heb ik de halve dag vrij
gekregen, mede om naar de fysio te gaan. Mijn nek is nog steeds niet echt beter, maar ik ben naar de dokter geweest voor een verwijsbrief en ga volgende week weer terug naar de fysio. Hopelijk ben
ik er dan eind deze week vanaf!
Door alle zieken en ziekenhuisbezoeken waren de afgelopen weken ook niet echt rustig, maar sinds het weekend is iedereen weer beter dus ik verwacht meer rust in de komende weken gelukkig!
Drie weken geleden heb ik een Nederlandse au pair, Laura, leren kennen die heel dicht bij mij woont. Ze heeft zich ook aangesloten bij gaelic football en sindsdien hebben we een aantal keren
afgesproken ook. Ik vind het heel gezellig altijd, maar ik had vrij veel moeite met het schakelen tussen Nederlands en Engels, aangezien ik hier nog geen Nederlandse vriendinnen heb gemaakt. Op 27
januari ben ik met Laura en Filippa naar het Powerscourt Estate geweest. Laura mag gebruik maken van de auto van haar (Nederlandse) gastgezin en ze hebben ook een lidmaatschapspas voor de Japanse
tuinen en de waterval bij het Powerscourt Estate, dus Filippa en ik dolblij dat we mee mochten. We hebben een gezellige middag gehad, met heerlijk weer. We waren helaas te laat voor de waterval. We
kwamen om 5 uur daar aan en het sloot om 4 uur alā¦ Helaas, dan moeten we maar een keer terug nog.
In het weekend van 2 februari ben ik met Filippa naar Cork geweest. Dit was de laatste stad in Ierland die echt nog op mijn bezoek-lijstje stond voordat ik naar huis ga. Ik had er zeker geen spijt
van dat we zijn gegaan! Het is een leuk klein stadje, in het dal van de heuvels. Ik vond het heel fijn ook om met Filippa te reizen, want we wilden allebei eigenlijk een beetje hetzelfde. We hebben
ontzettend veel gewandeld en dus ook veel gezien in die twee dagen dat we er waren. Op de tweede dag zijn we naar Blarney Castle gegaan. Dit vond ik zelf een beetje tegenvallen voor de prijs die we
betaald hadden om binnen te mogen. Ondanks dat vond ik het wel mooi om te zien en hebben we nog een wandeling gemaakt door de bossen daar. Ik besefte me weer dat ik een goede keuze heb gemaakt om
naar Ierland te gaan voor dit avontuur, want ik hou ontzettend veel van de natuur en de cultuur hier.
Ook afgelopen weekend was ik heel trots op mijn nieuwe woonplek en heb Ylva rondgeleid door de buurt hier. Ze kwam vanaf vrijdagmiddag op bezoek en is vandaag weer naar Engeland gevlogen. Ze mocht
van mijn gastfamilie op mijn kamer slapen, wat toch weer behoorlijk wat scheelt in de kosten! Ik heb haar wat van de stad laten zien, maar vooral ook van de omgeving waar ik woon en de natuur hier.
We hadden wederom veel geluk met het weer hier. Vier dagen zon met een uurtje regen in totaal. Niet gek! Ik heb het ontzettend naar mān zin gehad en vond het leuk dat ze op bezoek kwam.
Verder wil ik nog mededelen dat mijn tweede Spaans cursus gecanceld is. Dat vond ik wel heel jammer! Ze hadden niet genoeg aanmeldingen. Toen heb ik maar het boek aangeschaft wat we zouden gaan
gebruiken en heb ik met Nagore afgesproken 1 keer in de week met haar in de ochtend samen te gaan leren. Ik als haar Engels lerares en zij als mijn Spaans lerares. Ik ben benieuwd hoe dat gaat
lopen haha, maar heb er wel veel zin in.
Dat was hem weer! Op dit moment kijk ik erg uit naar mijn resterende weken hier. Het gaat zo snel allemaal. Ook heb ik heel veel zin om in maart met pap, mam, Joyce en Koen op wintersport te
gaan.
Ik heb weer fotoās toegevoegd aan het album County Dublin, County Wicklow en ik heb een nieuw album genaamd County Cork toegevoegd!
Kusjes,
Manon
Nog 3 maanden te gaan!
Hee!
Precies een maand geleden stond ik op het punt om naar huis te gaan voor kerst. Ondertussen is er weer een heleboel veranderd sinds dat moment.
Als eerste had ik verteld dat mijn gastgezin had gevraagd of ik tot eind mei wilde blijven in plaats van 14 april. Voor de kerstvakantie dacht ik: Ja, waarom niet? Maar nu heb ik toch besloten om
niet te blijven tot eind mei. Sowieso vond ik het fijn om mijn familie en vrienden weer te zien. Ook kwam ik tot de realisatie dat ik het eigenlijk wel genoeg vond om tot 14 april te werken. Ik heb
het hier ontzettend naar mijn zin. Het land is heel mooi, de cultuur vind ik erg fijn, mijn leefstijl hier is vrij luxe en het bijna dagelijks afspreken met vrienden is ook niet verkeerd. Toch weet
ik dat ik op een gegeven moment naar huis moet, en de dingen die ik net beschreef ga ik sowieso missen, maar ik merk wel dat het voor nu ook āokĆ©ā is om in april naar huis te gaan. Als laatste, wat
misschien nog wel het zwaarste mee heeft gewogen, vond mijn middelste gastkind (het pleegkind) het ook heel lastig dat ik twee weken weg ben geweest. Voordat ik ging zat hij nog in de
kerstspanning. Hij heeft een week lang elke avond jankend in zijn bed gelegen omdat hij de spanning niet aan kan. Daarnaast bleef hij maar herhalen dat hij het niet leuk vond dat ik naar huis ging.
Toen ik terugkwam, was hij erg blij natuurlijk, maar hij bleef aandacht van me vragen op een negatieve manier. Dit resulteerde in heel de avond uit zijn bed komen en dus niet willen gaan slapen,
veel huilen en zich vervelend gedragen om maar aandacht te krijgen. Dit kostte mij veel energie en op dit moment besefte ik ook dat ik dit begin mei weer zou gaan ervaren, maar dan misschien
heftiger omdat ik nog maar een maand zou blijven. Ik had namelijk al goedkeuring gekregen om de paasvakantie (2 weken hier) rond te reizen door Ierland en de UK om wat meer te zien van deze landen,
maar ook om RenƩ en Ylva op te zoeken. Ik heb hierdoor er ook voor gekozen om niet terug te komen na mijn bezoekje aan de UK, voor zowel mezelf als voor hem. Gelukkig snapte mijn gastouders dat
heel goed en vonden ze het niet erg dat ik deze keuze heb gemaakt.
Als tweede heb ik ervoor gekozen om eind januari te stoppen bij mijn tweede oppasgezin. Ik werkte hier elke maandag- en vrijdagmiddag, maar mijn weken zijn nu gewoon te vol. Ik werk elke week zoān
35 tot 45 uur en dat vind ik het nu niet waard. Ik ben ook niet zo goed in rust nemen, dus alle tijd die ik vrij was probeerde ik ook nog op te vullen door nieuwe dingen te zien, met vrienden af te
spreken of door wat te gaan eten. Dit is de 15e dag aan Ć©Ć©n stuk die ik werk sinds ik terug ben en dit zullen 26 opvolgende dagen worden (mede door de extra baantjes die ik heb genomen,
dus niet door mijn gastgezin). Dit wil ik in mijn laatste maanden hier niet, want er zijn nog genoeg dingen die ik wil doen voordat ik naar huis ga! (Ik zal zo nog vertellen wat allemaal op de
planning staat.)
Verder heb ik in de kerstvakantie nog een aantal plekken kunnen afstrepen van de plekken waar ik nog heen wilde in Ierland. Beginnende met de Wicklow Mountains, Galway en de Cliffs of Moher. Op 27
december ben ik weer teruggereisd naar Ierland, maar dit keer met pap, mam, opa en oma! In de eerste twee dagen heb ik ze laten zien waar ik woon, wat ik doe en waar ik dan heen ga in de buurt. Ik
vond het erg leuk om te ook kennis te laten maken met mijn gastgezin. Ze hadden ons uitgenodigd voor thee en cake, daar zeggen we geen nee tegen natuurlijk! Het tweede deel van hun verblijf zijn we
eerst naar de Wicklow Mountains gereden. Hier hebben we een ochtend rondgereden en van het uitzicht mogen genieten. Vervolgens zijn we naar een plekje gereden aan de kust tussen Galway en de Cliffs
of Moher voor onze overnachting. De omgeving in Ierland is heel anders dan in Nederland. Hier kun je meerdere uren rijden door weilanden met hier en daar een (gekleurd) huis. Overal staan schapen
en hier en daar ook koeien. Ook hebben we een soort maanachtig landschap gezien waarbij de weilanden vervangen werden door kilometers grond bedekt met kleine rotsen. Ik vond het heel bijzonder om
te zien! De dag erna hebben we een bezoek gebracht aan de Cliffs of Moher en vervolgens zijn we doorgereden naar Galway. Ik vond het echte centrum van Galway heel gezellig en sfeervol, maar de stad
eromheen was niet heel bijzonder.
Op oudjaarsdag zijn we teruggereden naar het vliegveld en toen wij aankwamen, was Ben net geland. Goede timing! Ook met Ben heb ik een plek kunnen afstrepen, namelijk Dingle. Er was me meerdere
keren verteld dat het een erg leuk, klein, schattig (toeristisch) dorpje was waar al 30 jaar een dolfijn in de haven woont. Er wonen normaal gesproken geen dolfijnen, maar deze dolfijn leeft hier
dus al 30 jaar in zijn eentje. Er zijn zelfs boottochten waarbij je alleen hoeft te betalen als je de dolfijn ook daadwerkelijk ziet. Ik vond het best tof om te zien en ook het stadje zelf was
leuk. Het was jammer dat we buiten het seizoen gingen, want veel dingen waren gesloten van oktober t/m maart. Hierdoor moesten we een taxi nemen naar onze Airbnb en vervolgens nog een uurtje lopen,
maar het was het waard. We sliepen ergens aan de kust bij een Duitse man, die een privƩ strandje had zelfs. Het was echt heel mooi. Ben is een weekje gebleven. Naast Dingle hebben we nog de stad
Dublin zelf verkend en ik heb ook hem laten zien waar ik normaal gesproken mijn tijd doorbreng.
Dat waren mijn afgelopen twee weken een beetje. Nu is het weer wat rustiger in mijn gezin. Ik ben weer gewend aan het drukke rooster en de kinderen zitten ook weer in het schoolritueeltje. Ik vond
het wel leuk om mijn vrienden weer te zien en hun verhalen te horen over hoe hun kerstvakantie was geweest en wat ze allemaal gedaan hadden. Ik ben trouwens in contact gekomen met een andere
Nederlandse au pair, Laura, die in hetzelfde dorpje woont als ik! Volgens mij is het nog geen 15 minuten lopen. Daar ga ik morgen mee afspreken, dus misschien kan ik hier na al die maanden toch
Nederlands gaan praten met iemand haha. Niet dat ik daar per se tegenaan liep, maar goed.
Voor de komende 3 maanden staat nog op de planning:
- 2 t/m 4 februari ga ik naar Cork met Filippa. Dit is de laatste stad in Ierland die nog op mijn lijstje stond. Het was een beetje een gepuzzel of we nog konden gaan voordat ik naar huis ga, maar
het is gelukt om een weekend te vinden waarin ik tijd heb.
- 8 t/m 11 februari komt Ylva op bezoek! Ik weet nog niet precies wat we gaan doen, maar ik heb er wel veel zin in. Misschien gaat ze de zee in Vlissingen wel missen als ze ziet hoe dicht ik hier
bij de zee zit ook.
- In het weekend van 23 maart komen mijn vrienden uit Someren en omgeving op bezoek. Ik vind het wel leuk dat nu wat meer mensen van thuis op bezoek komen, maar het wordt lastig om ze iets te laten
zien wat ik niet al heb laten zien aan iemand. Maar dat zien we dan wel weerā¦
- Op 14 april ga ik waarschijnlijk richting de UK. Er zijn vier dingen die ik dan ga doen: Ben komt een weekje richting Schotland om daar samen rond te reizen; ik ga een aantal dagen bij RenƩ op
bezoek in Londen; ik ga een aantal dagen bij Ylva op bezoek in Cambridge; ik ga een aantal dagen met Filippa een nog onbekende stad bezoeken.
Ik heb fotoās van mijn vakantie en de laatste twee weken weer toegevoegd! (In mapje: County Dublin, County Wicklow, Vakantie pap mam opa en oma & County Kerry)
Groetjes,
Manon
Tijd voor een break
Hallo hallo,
Het is bijna zover. Morgenochtend op naar huis! Voelt wel dubbel nu. Ik heb ontzettend veel zin om naar huis te gaan, maar vind het ook gek ergens wel. Dat gevoel zal wel overgaan als ik op het
vliegveld zit te wachten morgenā¦
Op 4 december hebben we met zān alle onze schoen gezet voor de open haard. Zelfs de papa en mama kregen wat dit jaar, wat een geluk. Het was wel heel schattig, want de jongens hebben allemaal een
liedje gezongen. Ik een sinterklaasliedje, zij een kerstliedje. De jongens waren heel enthousiast en gingen daarom ook moeilijk naar bed. Ik kan me nu eindelijk goed voorstellen hoe mijn ouders dat
ongeveer 15 jaar geleden ervaren hebben ;). De volgende ochtend zei de middelste: Manon, look what Saint Nicholas put in your shoe! Ze waren allemaal heel blij met de kruidnoten en het strooigoed.
Bedankt Sint en hulppiet mam en pap voor dat!
Voor de geĆÆnteresseerden: ik schreef in mijn vorige blog dat ik cadeautjes zou gaan uitwisselen en dat ik gevulde speculaas zou gaan maken. Mijn cadeautjes vielen erg in de smaak! Ze vonden mijn
cadeautjes alle drie heel leuk en de middelste was erg verdrietig dat hij zijn tv-tijd voor die dag kwijt was. De dag erna deed hij dan wel weer erg goed zijn best om zijn tv-tijd te behouden die
dag. Ik heb samen met de kleinste die dag gevulde speculaas gemaakt. Ik had het nog nooit gedaan, maar het is vrij goed gelukt! Ik had wat meer speculaaskruiden kunnen gebruiken, maar ik vond het
toch lekker (en mijn gastfamilie en iedereen die op bezoek was die dag ookā¦).
Vorig weekend ben ik naar Belgiƫ geweest met Nagore, Coni en met Ben! We landden op vrijdagavond vrij laat in Brussel, zijn zaterdags in Brussel gebleven en zondag en maandag hebben we Leuven
verkend. Ik wilde heel graag terug naar de kerstmarkt in Leuven, maar je raadt het al: die was pas geopend vanaf de woensdag ernaā¦ Ondanks dat toch een heel fijn weekend gehad. De meiden waren blij
dat ik ze mee had gesleept naar Leuven. Ze vonden het heel gezellig en mooi. Ook vond ik het heel leuk om Ben weer voor een weekendje te zien. Ik vond het heel gek om alles om me heen weer in het
Nederlands te zien en zoveel Nederlands te praten. We waren op een gegeven moment in een barretje in Leuven en ik ging afrekenen. Dit deed ik met mijn Ierse pinpas, aangezien ik mijn Nederlandse
niet mee had genomen. De ober keek me vreemd aan, schakelde over naar het Engels en zei dat hij uit Ierland komt en de pinpas herkende. Na dit gesprek (half in het Engels, half in het Nederlands)
begon ik vol enthousiasme in het Nederlands tegen Coni te praten. Na ongeveer 2 minuten kwam ik erachter dat ze dat natuurlijk niet kon verstaanā¦ Oeps.
Na dat weekend stond er weer een drukke werkweek op me te wachten. De jongens zijn allemaal een beetje ziekig en extra moe door de Christmas-excitement. Ook heeft de middelste regelmatig last van
driftbuien nu. De ouders zeiden dat het de eerste 2 Ć” 3 maanden erg rustig is geweest voor hem, maar dat deze periode meer is zoals hij hiervoor was. Ik hoop toch dat ik hem wat beter in de hand
krijg, want op dit moment heeft alleen mijn hostmom hem echt onder controle. De driftbuien resulteren in veel moeite met hem op bed leggen en veel dingen naar je hoofd gesmeten krijgen. Het klinkt
heel erg, maar dit doet me wel een beetje denken aan mijn stage van vorig jaar. Hier was dit gedrag niet heel vreemd. Het is zeer zeker interessant voor me, dus hopelijk lukt het me in het nieuwe
jaar ook wat beter om hierop in te spelen voordat hij in een driftbui terecht komt. Maar ervaring leert, dat merk ik wel.
Wat ook een erg leuke dag was, was afgelopen zondag. Toen ben ik samen met Filippa naar Glendalough gegaan in de Wicklow Mountains. Dit stond al erg lang op ons lijstje en ik had dan ook wel een
āeindelijkā gevoel toen ik er was. Het was vrij regenachtig en ik baalde heel erg dat ik niet in de herfst kon gaan, maar we hebben onszelf beloofd om in de lente terug te gaan. Het was ondanks dat
toch heel indrukwekkend en we hebben een wandeling van 8km door de bergen gemaakt. Na 3,5 uur was onze bus er weer helaas. De verbindingen met de bus daar naartoe zijn echt heel slecht. Je moet er
een nacht blijven of na 3,5 uur weer naar huis. Maar goed dat we nog een keer terug gaan! Oh ja, ik ben ook van plan om pap, mam, opa en oma mee te nemen naar de Wicklow Mountains. Dus dat is een
mooi vooruitzicht!
Toen we terug gingen naar Dublin, hebben we in het centrum nog wat gegeten met Jessica. Ik vond dat ik toch een keer de echte āfish and chipsā moest eten, nu ik toch in Ierland ben. Dus dat hebben
we gedaan. Een kinderportie voor mij, maar het viel me mee. Ik heb het allemaal opgegeten haha.
Vanmiddag zijn we naar Santa geweest. Eerst werd een verhaaltje voorgelezen door Mrs. Claus (de vrouw van Santa, ik wist niet eens dat ze bestond). Daarna gingen ze een kaarshoudertje maken met de
Elven, vervolgens mochten ze even in de slee van Santa zitten en als laatste op bezoek bij de enige echte Santa himself. Hij vroeg zelf wat ik voor kerst zou willen. Misschien krijg ik toch
kerstcadeautjes after all haha. Het was echt gezellig vanmiddag en ik vond het leuk dat ik besloten heb om toch hiervoor te blijven. De middelste had vanavond wat moeite met gaan slapen, want hij
wilde niet dat ik weg ging. Wel heel schattig.
Een korte dit keer! De komende twee weken ben ik in Nederland en aan het reizen met mam, pap, opa en oma en later met Ben. Jullie horen weer van mij na de vakantie!
Happy Christmas and a happy new year! (Ja, ze zeggen hier happy Christmas i.p.v. merry)
Manon
Ps: er staan weer een heleboel nieuwe fotoās online! (zie fotoās: County Dublin, County Wicklow & weekendje BelgiĆ«)
Almost Christmas!
Dia duit!
December. Ontzettend gek dat ik hier al 3 maanden zit, maar nog gekker eigenlijk om over 2,5 week al naar huis te gaan. Het is maar voor een paar dagen, maar toch erg fijn om kerst thuis te kunnen
vieren. Ik heb besloten om op 22 december naar huis te vliegen, want op de 21e ga ik nog mee naar de kerstman hier in de buurt. Mijn gezin gaat elk jaar naar dit plaatsje om op bezoek te
gaan bij de kerstman, dus dit wilde ik nog wel even meepakken. De kinderen stuiteren nu al op en neer en dagelijks wordt er over de kerstman gepraat, maar op dit moment ook nog over: jawel, Saint
Nicholas. Mam en pap hebben me kruidnoten en snoepgoed gestuurd, dus vanavond mogen ook 3 kinderen in Ierland hun schoen zetten. Of ja, 4. Ik ben zelf natuurlijk ook van de partij. Morgen ga ik ook
mijn ākerstcadeautjesā alvast geven, omdat ik er op eerste kerstdag zelf niet bij ben en dit leek ons wel een goed alternatief. Ik heb twee kleine boekjes gekocht over āThomas the Tank Engineā voor
de jongste, de middelste krijgt een kerst dvd van āIce Ageā en voor de oudste heb ik vormpjes gekocht om cakejes of zoiets dergelijks in te maken in de vorm van een kerstman en een ster. Ook ga ik
morgen (proberen) gevulde speculaas te maken, maar ben er bang voor, want de taai taai is ook al mislukt. Oeps.
Ik wil iedereen nog bedanken voor de verjaardagswensen, kaartjes en pakketjes die ik heb gekregen. Het kwam allemaal iets later aan dan de bedoeling was, maar ik vond het toch ontzettend
leuk!
Gisteren heb ik mijn laatste les Spaans gehad. Ik vond het leuk om bezig te zijn met het leren van een andere taal en ik weet ook dat ik ermee door wil gaan, maar ik weet nog niet of deze
taalschool erg goed bij me past. Het gaat allemaal vrij traag en ik heb wel behoefte aan wat meer uitdaging. Het probleem is: als ik meer lessen per week wil bij een betere school, kost het ook
meer dan het dubbeleā¦ Ook moet ik dan minimaal twee avonden in de week naar het centrum, wat eigenlijk niet lukt i.v.m. mijn werktijden (aangezien ik elke dinsdag- en woensdagavond werk en soms ook
op donderdag). Ik moet dus nog even kijken hoe ik er dan mee bezig kan zijn.
Afgelopen twee weken
Hetgeen wat overheerste de laatste twee weken was WERK. Het is drukker omdat ik twee extra baantjes heb, maar ook bij mijn eigen gastfamilie is het in november/december en januari veel drukker dan
in de andere maanden. Vorige week heb ik maar liefst 46 uur in totaal gewerkt. Tegenover de 20 tot 25 uur in de eerste twee maanden is dat best veel haha. Toch vond ik het niet erg om zoveel te
werken. Ik wil het niet elke week doen tot ik weer terug ga naar Nederland, maar voor een weekje kon het geen kwaad.
Ik ben nu ook drie weken aan de gang bij het andere gezin op maandag- en vrijdagmiddag. De eerste week was moeilijk. De kinderen waren ziek en natuurlijk moesten ze even wennen. Na die week was er
een schakeling en nu vind ik het heel leuk om te doen. De kinderen zijn erg nieuwsgierig naar hoe wij dingen in Nederland doen en naar de taal. In ruil daarvoor leer ik Iers en rugby haha. Iers is
toch niet echt mijn ding merk ik wel, het is een ontzettend vreemde taal.
Ook bij turnen ben ik drie weken aan de gang. Ook hier was de eerste week erg zwaar. Vooral de kinderen van de middelste groep luisterde niet, maar na wat maatregelen ging het veel beter de tweede
week, en ook vorige week was erg leuk. De locatie van de turnhal is erg onhandig, maar nu ik weer turnles aan het geven ben merk ik wel hoe leuk ik het vind. Ik moet even kijken of ik na kerst nog
door kan gaan, aangezien iemand ons nu naar de zaal toe brengt. Op de terugweg is het ook altijd een race tegen de klok om om 18 uur weer terug te zijn bij mijn gastfamilie om de kinderen op bed te
leggen. Maar ik zie wel hoe het loopt.
In de afgelopen twee weken heb ik weer een Gaelic football match gespeeld. Het was vrij koud, maar dat mocht de pret niet stoppen. Ik vond het echt leuk om te doen en ik hoop dat er nog wat meer
wedstrijden georganiseerd worden voor het eind van mijn verblijf. Dit keer speelde Filippa mee wat erg leuk was, LucĆa moest helaas werken.
Ook heeft het in de afgelopen twee weken weer gestormd. Ik bedacht me laatst dat de stormen hier veel heftiger zijn, omdat ze vaak twee dagen duren. Het heeft letterlijk twee dagen aan een stuk
geregend en gewaaid en een boom van ongeveer 80 centimeter dik was omgevallen bij ons in de buurt.
Als laatste ben ik zondag naar een Zweedse kerstmarkt geweest. Er zijn dus blijkbaar heel veel Zweden in Dublin en die hebben een eigen kerstmarkt georganiseerd niet ver bij mij vandaan. Het was
heel gezellig en schattig en ik heb weer wat meer meegekregen van de Zweedse cultuur en de rituelen rondom kerst in Zweden.
Wat staat nog op de planning
Aankomend weekend ben ik van vrijdagavond tot maandagavond in Belgiƫ te vinden. Ik ga met twee Spaanse au pairs en Ben komt ook. Daar heb ik dus heel veel zin in. We gaan de kerstmarkt bezoeken in
Brussel en Leuven. Ik ben nog nooit in Brussel geweest, dus dat is toch een beetje nieuw dan.
Verder ga ik na kerst met pap, mam, opa en oma naar Dublin terug. Ik ga ze twee dagen rondleiden in de buurt waar ik nu woon en de andere twee dagen gaan we naar de westkust, naar de Cliffs of
Moher en Galway, om precies te zijn. Op het moment dat zij weer terugvliegen naar Nederland, landt Ben in Dublin en hij blijft een weekje om samen nieuwjaar te vieren en ook hem zal ik meer laten
zien van de buurt waar ik leef, van het centrum van Dublin en we gaan naar het zuiden, naar Dingle. Dit schijnt vrij toeristisch te zijn, maar hier woont al 30 jaar een dolfijn die erg bekend is.
Er zijn boottochten waar je alleen voor hoeft te betalen als je de dolfijn daadwerkelijk ziet. Ik heb ook gehoord dat Dingle er leuk is rond kerst en nieuwjaar, dus ik ben erg benieuwd!
Het laatste wat ik vandaag nog wil mededelen vandaag is dat mijn gastmoeder afgelopen week heeft gevraagd of ik langer wil blijven! Ze willen verlengen tot eind mei, als ik dat ook wil natuurlijk.
Ik ben er nog niet helemaal over uit of ik dat wil, maar ik heb nog genoeg tijd om wat dingen uit te zoeken (verzekering, etc.) en een beslissing te maken. Ik hou jullie op de hoogte!
Liefs (en zie jullie snel),
Manon
It's my birthday!
Hola!
Itās my birthday! Vandaag ga ik het echter niet meer vieren, dat heb ik gister al gedaan. Ik had zaterdag een blueberry cheesecake gebakken met mān oudste host son. Hij was super enthousiast en
wilde me graag helpen, dus gister hebben ze kaarsjes op de taart aangestoken en happy birthday voor me gezongen. Heel schattig en lief. Daarna hebben we taart gegeten en hebben ze me cadeautjes
gegeven. Ik heb een hele coole Cuala muts gekregen (van de club waar S. en ik football spelen) en ik heb een cadeaubon gekregen van mijn favoriete restaurant in Dun Laoghaire. Daarna ben ik naar
het park gegaan in Dun Laoghaire, ik had cake meegenomen, en heb ik mijn verjaardag gevierd met mān vriendinnen hier. Het is hier op zondag altijd markt in het park, dus dat was gezellig en
richting de avond zijn we naar onze vaste pub gegaan en hebben we met zān alle gegeten. Ik had het niet verwacht van tevoren, maar we waren met elf meiden uiteindelijk. Was echt heel
gezellig!
Vandaag werk ik en vanavond heb ik mān Spaans cursus weer, vandaar dat ik het ook met de familie gister al heb gevierd.
Een tijdje terug vroeg mijn host mom of ik interesse had om op maandag- en vrijdagmiddag bij een ander gezin op te passen. De moeder van een klasgenootje van de oudste zocht nog een āminderā (zoals
ze dat hier noemen) voor deze middagen en mijn host mom dacht dus aan mij. Op diezelfde dag zag ik een berichtje in een facebookgroep voor au pairs in Dublin dat een turnvereniging nog op zoek was
naar coaches. Ik heb beide vrouwen een berichtje gestuurd om te kijken hoe en wat en afgelopen week ben ik zowel met oppassen begonnen, als met turnles geven. In ieder geval tot de kerst ga ik op
maandagmiddag oppassen op Finn (5), Eva (7) en Noah (10). Op dinsdagmiddag ga ik turnles geven aan recreanten van 5 tot 11 jaar en op vrijdagmiddag weer oppassen. Ik merk nu meteen al wel dat het
best druk is. Ik ben ook meer gaan werken voor mijn eigen familie, dus ik ga met kerst even kijken of ik mijn extra baantjes allebei wel leuk vind en of ik daar nog iets in wil wisselen ofzo.
Mijn eerste indruk van de kinderen: ze zijn wat ouder dan mijn eigen host kids, dus ze hebben wat meer interactie met elkaar. Ze zijn erg actief, maar hebben ook regelmatig ruzie. Het gaat een
uitdaging worden, want ik begrijp natuurlijk dat ze aan mij moeten wennen. Het huis is reuze. Het is de oude woning van de priester, precies naast de kerk. Ik zal een foto toevoegen aan het album
āco. Dublinā. Maar het voelt een beetje koud en kil allemaal. Het is niet echt sfeervol ofzo, dus dat is wel jammer.
Mijn eerste indruk van de turnles: de meisjes hier zijn iets vroeger in de ontwikkeling dan in Nederland merk ik nu pas. Ik heb natuurlijk alleen jongens, maar deze meiden van 7 maken zich al
zorgen om hun uiterlijk en het lijkt net alsof je tegen 14 jarige pubers praat. Dat was wel een āslik-momentjeā. Er zijn 3 verschillende groepen, van jong naar oud, en de eerste en laatste groep
waren erg leuk. De middelste groep was pittig. Ik had meteen de leiding over 24 kinderen met een andere meid die er voor de tweede keer was vorige week. De kinderen waren vrij arrogant en luisterde
niet echt. Ik heb dit wel aangegeven aan de vrouw die dus verantwoordelijk is (ze geeft zelf geen les meer). Hopelijk went dit ook na een paar weken, maar ik heb altijd nog de optie om te switchen
naar de maandagmiddag. Op maandagmiddag turnen ze in een echte turnhal i.p.v. in een schoolgymzaal, dus dat is ook wat professioneler.
Drie weken geleden was het herfstvakantie. Op donderdag heb ik de middelste meegenomen naar Bray Head, een berg in de buurt. Ik wilde graag wat met hem doen, want ik was al met de oudste naar Shrek
de musical geweest en de jongste neem ik twee keer per week mee als de anderen op school zitten. Dus na overleg met mān host mom besloten om de Bray Head te beklimmen en daarna een ijsje te eten.
Het was wel heel leuk om ook een keer met hem ergens heen te gaan, want daar heeft hij wel behoefte aan merk ik. Hij vindt het ook super leuk om te wandelen en actieve dingen te doen, dus wat we
konden doen was niet heel moeilijk te bedenken. Ik heb fotoās van de berg en de omgeving toegevoegd aan āCo. Wicklowā.
Daarnaast is de jongste erg in ontwikkeling nu. Ik vind deze leeftijd echt mooi, omdat hij echt bezig is met zelfstandig worden nu. Hij is bezig met zichzelf aan en uitkleden. Hij kan zān jas en
zān schoenen al alleen, heel schattig haha. Verder is hij heel koppig als hij iets alleen wil proberen, want dan mag je hem absoluut niet helpen. Dat helpt hem ook wel in de snelheid van zān
ontwikkeling denk ik, maar soms heb je gewoon geen tijd om 10 minuten te wachten totdat hij zān schoenen aanheeft getrokkenā¦ Verder is hij veel vooruit gegaan in zān spraak. Een maand geleden begon
hij echt in volzinnen te praten, meer dan een paar losse woorden aan elkaar plakken tot een zin. Sinds de laatste 1,5 week ben ik met hem bezig geweest met vragen stellen. Hij kan een goede vraag
formuleren nu, i.p.v. āI want a bar, pleaseā. Is wel heel grappig om te zien en te horen. Hij praat ook echt veel, dus oefening genoeg haha.
Als laatste āgroteā vooruitgang is hij ābig boy pantsā gaan dragen. Nee, geen onderbroek, zo ver is het nog niet. Een luierbroekje in plaats van een luier. Ook staat er een potty in de woonkamer,
waar hij regelmatig op gaat. Hij geeft nog niet echt zelf aan wanneer hij moet plassen/poepen, alleen als je zān luier verschoont vraagt hij of hij op zān potty mag. Maar ik verwacht dat dat de
komende weken wel gaat veranderen ook. Geen luiers meer verschonen :D!
Vorig weekend heb ik gedaan wat ik al jarenlang wil doen: ik ben gaan surfen. Iedereen maakte me bang van tevoren (en ik mezelf ook wel) dat ik zou gaan bevriezen en dat ik gek was, maar het was
ontzettend leuk! Het was een georganiseerd weekend vanuit Dublin. Op vrijdagavond vertrokken we. Bijna was het feestje in Dublin alweer opgehouden, want door de hevige regenval van die dag had al
het openbaar vervoer vertraging. Gelukkig waren we op tijd gegaan en waren we 2 minuten voor vertrek aanwezig op de plaats waar de bus naar Bundoran zou vertrekken. Die avond zijn we met de hele
groep (ongeveer 20 mensen) naar de bar gegaan en hebben wat gedronken. Zaterdagochtend rustig aan ontbeten en om 11 uur gingen we richting het strand. Het ergste aan heel het surfen is je wetsuit
aantrekken. Het is nat, koud, vies en meestal stinken ze, maar als je er eenmaal in zit valt het reuze mee. Het water was ook niet echt koud. Ik heb het niet koud gehad in ieder geval. Ik heb
lessen genomen daar en daar had ik geen spijt van. Op de eerste dag lukte het me al om op mān board te staan, na mijn struggle met welke voet ik voor wilde staan. De tweede dag was alleen maar
beter en kon ik aan de gang met sturen. Het was wel zwaar de tweede dag. De stroming richting de kust was sterker en ik kon langer op mijn board blijven staan, waardoor ik ook verder terug de zee
in moest lopen elke keer, maar het was het allemaal waard. Na het weekend was ik helemaal kapot, maar ik had de maandag om bij te slapen. Ik ga zeker vaker surfen!
Liefs,
Manon
